Hallo lieve blogdinnen,
Afgelopen week heb ik geen kaartjes gemaakt.
Al heb ik wel één kaartje geborduurd,
maar die moet nog verder afgemaakt worden.
We zijn een midweekje naar de Kempervennen geweest.
Het was heerlijk !!
Elke dag naar het zwembad en ontelbaar keer
de wildwaterbaan af geweest.
Getuige de blauwe plekken deed de wildwaterbaan zijn naam eer aan haha.
Verder ook nog gaan bowlen, midgetgolven,
zelf kaarsen gemaakt en heerlijk uit gegeten.
Tussendoor de Olympische spelen gevolgd.
Wat deden onze landgenoten weer hun best.
Gister zijn we naar Bornem in België gegaan om mijn vriendin te steunen tijdens haar wandeltocht van 100 km, de Dodentocht.
Zij liet zich voor deze tocht sponsoren ten bate van
de Sarcoïdose Belangenvereniging.
Ik zou een uurtje met haar meewandelen, maar dat liep wat anders.
Ik had een 'post' uitgezocht waar ik zou kunnen
'aanhaken'. Maar we waren wat vroeger daar dus even mijn vriend gebeld om te
vragen waar zijn vrouw op dat moment aan het lopen was. Ze lag iets achter op
het schema, dus wij zijn wat verder de route op gaan zoeken. Daar de auto
geparkeerd en naar de plek gelopen waar we mensen zagen oversteken. Ineens kwam
ook mijn vriendin aanlopen, samen met haar zus, die al eerder was aangehaakt.
Dus ik meteen weer door, want zij kon niet stil blijven staan. Ze had er toen
inmiddels zo'n 15 uur opzitten. Mijn man en de meiden gingen weer naar de volgende
'post' en ik zou daar dan weer afhaken. Maar ja, het liep wel lekker, dus ik
dacht, dan maar 11 km tot de volgende post meelopen. Inmiddels haakte er nog
een andere vriendin aan en liepen we wel lekker met z'n vieren.
Toen kreeg mijn vriendin het toch wel héél zwaar. Een
langzamer tempo en vaker even zitten of schoenen wisselen. Tja, en toen kon ik
het niet meer maken om in de auto te stappen en te zeggen : ik zie je bij de
finish !!!
Het werd ook behoorlijk warm. Dus dat maakte het nog wat
zwaarder. Maar goed, met z'n vieren hebben we de eindstreep gehaald. En voor
mij was dat uiteindelijk 25 km lopen. Ik was helemaal óp ! Maar dat was
natuurlijk nog niks vergeleken bij mijn vriendin, die 4x zoveel heeft gelopen.
Ze zei dat ze heel blij was met de 'support' van ons. Ze
heeft de Nijmeegse vierdaagse al een paar keer gelopen, maar daar sleept het publiek je
er doorheen. En ook de medelopers zijn daar veel gezelliger, maken onderweg een
praatje. Hier was het echt een Dodentocht. De lopers zeiden
niet veel tegen elkaar, het handjevol mensen langs de kant zat voor mijn gevoel
alleen maar 'apies' te kijken en te genieten van de kneuzen die voorbij kwamen
en zich voortsleepten naar de finish.
Alleen op het laatst, de laatste kilometer was het
publiek aan het applaudiseren en juichen. Maar die Belgen daar hebben wat dat betreft
geen punten gescoord bij ons.
Hier lopen we de laatste 200 meter naar de finish en worden ingehaald
door mijn dochters met een roos.
In het midden mijn vriendin met het witte t-shirt.
Zij is dan al ruim 20 uur achter elkaar aan het lopen.
Het was een bijzondere ervaring (voor een onervaren loper als ik).
En dat merk ik nu wel aan mijn benen haha.
Maar dat komt wel weer goed.
Nog even een weekje vakantie houden, lekker thuis met wat dagjes uit.
De volgende post zal ik jullie weer van wat creatiefs voorzien.
Groetjes, Marjan